Thursday, May 1, 2014

Οι "σωτήρες" καταφθάνουν.....


Διπλοθεσίτες, τριπλοθεσίτες δημόσιοι υπάλληλοι, όλοι στο κυνήγι του κρυμμένου θησαυρού των εκλογών κι ο Ελληνάρας αμετανόητος, εκεί πιστός, στη ρουσφετολογία και στο πάρε δώσε με τον υποψήφιο.
Καθηγητές, γιατροί, διοικητικοί, διορισμένοι, άπαντες να μην παραιτούνται απ’ τις θέσεις τους, αλλά σε βάρος του αδαούς λαουτζίκου, χορτασμένου από τηλεοπτικά σκουπίδια, να ζητούν ξεδιάντροπα την ψήφο του ανάμεσα από κάλπικες υποσχέσεις και αίμα που στάζει σταγόνα σταγόνα τα τελευταία χρόνια…

Σκληρό το παιχνίδι της εξουσίας, αλλά πάνω απ’ όλα φιλόδοξο οικονομικά.
Η διαφθορά και η διαπλοκή χέρι χέρι!

Ως πότε ορέ κλεφτόπουλα, 
δεν χορτάσατε από σωτήρες;

Tuesday, August 13, 2013

Αύγουστος 2013, Κι οι μύγες δεν είναι παχουλές.



Ο Ελληνάρας άφησε πίσω τη φτώχεια και την ανεργία του, έβγαλε από τις ντιβανοκασέλες τις λιγοστές οικονομίες του και τράβηξε για το χωριό του, να ξαποστάσει λίγο, να αναδιοργανωθεί και να πιάσει καλύτερη θέση στο καναπέ του καταχρεωμένου σπιτικού του. Εκεί νιώθει ασφαλής και λιγότερο ευάλωτος.

Κι ενώ ο άλλος βιάζει το θηλυκό σκυλί που έλαχε στο δρόμο του, ο πατέρας πυροβολεί πισώπλατα τη μονάκριβη κόρη του, η Αμυγδαλέζα σιγοβράζει με το ζουμί των μεταναστών, βγάζουν στο σφυρί την πρώτη κατοικία, αλλά ποιος χέστηκε τελικά;

Είναι σε κόπωση οι βουλευτές μας!

Αμπελοφιλόσοφοι, κατεργαρέοι πλην ευηπόληπτοι, λαμόγια ή ξοφλημένοι, μα πάνω απ’ όλα τίμιοι, όλοι σε θερμοκρασίες που επιβάλλουν στον εγκέφαλο αναγκαστική διαθεσιμότητα, μέσα στην ίδια τρύπα. Του πουθενά και του καθόλου! Του τίποτα και του ότι νάναι!


Το «Δίχως όραμα» είναι η νέα εκδοχή ορισμού μιας τυραννικής ολιγαρχίας, αλλά ποιος νοιάζεται που ζει αλλά δεν αναπνέει;

Αύριο, έχει ο Θεός!


Sunday, August 11, 2013

Όλα τα γουρούνια την ίδια μούρη





Πως γίνεται και μοιάζουν τόσο μεταξύ τους, είτε λέγεται Τουρκία, είτε λέγεται Ελλάδα, είτε λέγεται Κογκό!!!

Thursday, July 18, 2013

Στρατιωτάκια εν - δυο!


Αναλογίζομαι πόσα μισητά πρόσωπα γράφτηκαν στην ιστορία. Ξεκινώντας από την ολιγαρχική τυραννία στην αρχαιότητα, φτάνουμε στον Ηρώδη, αφήνουμε πίσω τον Ιούδα, αδιάσειστα παρών κι αξέχαστος ο Χίτλερ, με μια δρασκελιά νάμαστε μια ανάσα από τον σακάτη Σόιμπλε. Όσο να θέλω να τον δω με συμπάθεια λόγω της αδυναμίας του - που φυσικά δεν είναι γενετική - δεν βρίσκω κανέναν απολύτως λόγο να χαλαρώσουν τα μάτια μου στην απεχθή εικόνα του.

Με βλέμμα διαόλου, λεπτά στριφνά χείλη, κατάφερε να γίνει το πλέον μισητό πρόσωπο της σύγχρονης ιστορίας. Και βέβαια κανένας επίλογος δεν γράφεται χωρίς την συγκατάθεση-συγκατάβαση αυτών που τον καθοδηγούν.

Το θέμα είναι άλλο όμως. Πως επιτρέψαμε και οδηγηθήκαμε ένας ολόκληρος λαός κάτω από τους τροχούς του υποταγμένοι στις ορέξεις του.

Στρατιωτάκια εν-δυο τώρα, αποκύημα της αποκρουστικής ρεύσης του.

Καλημέρα φιλόξενη λεβεντομάνα Ελλάδα ! 

Wednesday, July 17, 2013

Το χρυσό αυγό έτοιμο να σκάσει!


Δεν μπορεί να χωρέσει το μυαλό κανενός λογικού ανθρώπου το ντελίριο των εγγλέζων στην αναμονή του διαδόχου της Κέιτ. Εκατομμύρια που ξοδεύονται, άλλα που στοιχηματίζονται για το γένος, το όνομα και το μέλλον του χρυσού βρέφους.

Αναρωτιέμαι αν υπάρχει κάτι πιο ενδιαφέρον, πιο απτό, πιο γήινο να ασχοληθεί ένας ολόκληρος λαός που ζει και ξυπνάει με μόνη του αγωνία τον “ένα πόνο” της μελιστάλακτης πριγκίπισσας.

Τελικά τα παραμύθια θέλουν κάποιοι να τα ζουν ακόμα κι όταν ενηλικιώνονται.

Tuesday, July 9, 2013

Κοινωνία ώρα ZeRo


Κοιτάζω γύρω μάταια να δω κάποια χαμόγελα σε μια καταρρέουσα και αδιάφορη κοινωνία που αιμορραγεί χωρίς αιμοστατικά. Ανησυχητική ησυχία βαθαίνει το ρήγμα. Μαστουρωμένοι ακόμα από τα καλά μιας δυνητικά απεχθούς καταναλωτικής μανίας, σκύβουμε πάνω από τη μεγάλη τρύπα που άνοιξαν οι κώλοι μας στο καθισιό του βολέματος και της αδιαφορίας.

Τώρα ψάχνουμε να εντοπίσουμε το μέλλον που είναι διάφανο χάνοντας κάθε ελπίδα για το παρόν που είναι ανύπαρκτο.

Ως πότε κοινωνία δεν θα αντέχεις να θέλεις να δεις σε ένα καθρέφτη τα χάλια σου;   

Saturday, April 20, 2013

Καλό Πάσχα



Νομίζω πως πέρασαν χρόνια από τότε που τέτοιες μέρες αγοράζαμε εκείνο το μικρό χαριτωμένο αρνάκι, το κρατούσαμε στον μικρό μας κήπο και το ταϊζαμε μέχρι την Μ. Παρασκευή που τέλειωναν οι ώρες της μικρής και άχαρης ζωής του. Θυμάμαι ακόμα την αποστροφή μου όταν σχεδόν ζωντανό στα μάτια μου έφερνε γύρους στη σούβλα. Έως και σήμερα αρνούμαι να καταλάβω μερικά από τα πιο βάρβαρα έθιμα της χώρας μου. Και κυρίως αρνούμαι να δεχτώ αυτά, να παίρνουν σάρκα και οστά στα αθώα μάτια των παιδιών που παίρνουν μαθήματα σκληρότητας και ωρίμανσης με τόσο αποκρουστικό τρόπο.
Καλό Πάσχα !