Νομίζω πως πέρασαν χρόνια από τότε που τέτοιες μέρες αγοράζαμε
εκείνο το μικρό χαριτωμένο αρνάκι, το κρατούσαμε στον μικρό μας κήπο και το ταϊζαμε μέχρι την
Μ. Παρασκευή που τέλειωναν οι ώρες της μικρής και άχαρης ζωής του. Θυμάμαι ακόμα
την αποστροφή μου όταν σχεδόν ζωντανό στα μάτια μου έφερνε γύρους στη σούβλα. Έως
και σήμερα αρνούμαι να καταλάβω μερικά από τα πιο βάρβαρα έθιμα της χώρας μου. Και
κυρίως αρνούμαι να δεχτώ αυτά, να παίρνουν σάρκα και οστά στα αθώα μάτια των
παιδιών που παίρνουν μαθήματα σκληρότητας και ωρίμανσης με τόσο αποκρουστικό τρόπο.
Καλό Πάσχα !