Στρατιωτάκια εν - δυο!

Αναλογίζομαι πόσα μισητά πρόσωπα γράφτηκαν στην ιστορία. Ξεκινώντας από την ολιγαρχική τυραννία στην αρχαιότητα, φτάνουμε στον Ηρώδη, αφήνουμε πίσω τον Ιούδα, αδιάσειστα παρών κι αξέχαστος ο Χίτλερ, με μια δρασκελιά νάμαστε μια ανάσα από τον σακάτη Σόιμπλε. Όσο να θέλω να τον δω με συμπάθεια λόγω της αδυναμίας του - που φυσικά δεν είναι γενετική - δεν βρίσκω κανέναν απολύτως λόγο να χαλαρώσουν τα μάτια μου στην απεχθή εικόνα του.

Με βλέμμα διαόλου, λεπτά στριφνά χείλη, κατάφερε να γίνει το πλέον μισητό πρόσωπο της σύγχρονης ιστορίας. Και βέβαια κανένας επίλογος δεν γράφεται χωρίς την συγκατάθεση-συγκατάβαση αυτών που τον καθοδηγούν.

Το θέμα είναι άλλο όμως. Πως επιτρέψαμε και οδηγηθήκαμε ένας ολόκληρος λαός κάτω από τους τροχούς του υποταγμένοι στις ορέξεις του.

Στρατιωτάκια εν-δυο τώρα, αποκύημα της αποκρουστικής ρεύσης του.

Καλημέρα φιλόξενη λεβεντομάνα Ελλάδα ! 

Το χρυσό αυγό έτοιμο να σκάσει!

Δεν μπορεί να χωρέσει το μυαλό κανενός λογικού ανθρώπου το ντελίριο των εγγλέζων στην αναμονή του διαδόχου της Κέιτ. Εκατομμύρια που ξοδεύονται, άλλα που στοιχηματίζονται για το γένος, το όνομα και το μέλλον του χρυσού βρέφους.

Αναρωτιέμαι αν υπάρχει κάτι πιο ενδιαφέρον, πιο απτό, πιο γήινο να ασχοληθεί ένας ολόκληρος λαός που ζει και ξυπνάει με μόνη του αγωνία τον “ένα πόνο” της μελιστάλακτης πριγκίπισσας.

Τελικά τα παραμύθια θέλουν κάποιοι να τα ζουν ακόμα κι όταν ενηλικιώνονται.

Κοινωνία ώρα ZeRo

Κοιτάζω γύρω μάταια να δω κάποια χαμόγελα σε μια καταρρέουσα και αδιάφορη κοινωνία που αιμορραγεί χωρίς αιμοστατικά. Ανησυχητική ησυχία βαθαίνει το ρήγμα. Μαστουρωμένοι ακόμα από τα καλά μιας δυνητικά απεχθούς καταναλωτικής μανίας, σκύβουμε πάνω από τη μεγάλη τρύπα που άνοιξαν οι κώλοι μας στο καθισιό του βολέματος και της αδιαφορίας.

Τώρα ψάχνουμε να εντοπίσουμε το μέλλον που είναι διάφανο χάνοντας κάθε ελπίδα για το παρόν που είναι ανύπαρκτο.

Ως πότε κοινωνία δεν θα αντέχεις να θέλεις να δεις σε ένα καθρέφτη τα χάλια σου;