Στη "φωλιά του κούκου" χίλια μύρια έπονται

Όσο και να μην μας αρέσει, η σύγχρονη Ελλάδα του φραπέ και της φιλορουσφετολογικής άποψης ψήφισε. Ή μάλλον κοντά στο 40% αδιαφόρησε να πάει για να ψηφίσει. Άφησε κάποιους άλλους να επιλέξουν για εκείνους. Και βέβαια όχι γιατί τους εμπιστεύτηκαν. Αλλά γιατί δεν έχουν όνειρα, δεν έχουν πατρίδα, δεν γνωρίζουν ιστορία ή ακόμα και γιατί γύρισαν την πλάτη στην ελπίδα....ή ακόμα και να μεγάλωσαν πολύ και περιμένουν το θάνατο να τους συναντήσει....Μακάβριο μεν Αληθινό δε.

Αδιανόητο; Παραφροσύνη ; βόλεμα;

Όποιο ουσιαστικό ή επίθετο και να θελήσεις να βάλεις δίπλα σε αυτό το 40% θα είναι άστοχο ή ανεπαρκές….

Το υπόλοιπο ποσοστό το μοιράζεται ΝΔ - ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ (που ούτε στα μακρινά της όνειρα πίστευε πως θα γίνει παράγοντας) που κλήθηκαν να κυβερνήσουν στο καράβι που τα ύφαλά του απραδόθηκαν.

Αν προσμετρήσεις τα ποσοστά των δύο πρώτων ανακαλύπτεις πως πάνω από 40% των Ελλήνων ή είναι οικονομικά ευκατάστατοι ή πρόκειται για άτομα που «έκλασαν μέντες» μπροστά στην τρομοκρατία της εξαθλίωσης που θα ακολουθούσε.

Υπάρχει κι αυτό το ποσοστό των τελευταίων ρομαντικών που οσονούπω θα κληθούν να φυλλάξουν Θερμοπύλες!

Τώρα ήρθε απολογιστικά η ώρα να δούμε τα απίδια που θα πάρει ο σάκος.


Στη μεγαλύτερη ίσως ανθρωπιστική κρίση του αιώνα, την ίδια στιγμή που τα κομπιούτερ, η τεχνολογία και οι αριθμοί υποκλίνονται στις τράπεζες που ταλανίζουν ολόκληρο τον πλανήτη, εδώ σε τούτη τη χώρα αποσιωπείται το φαινόμενο των αλλεπάλληλων αυτοκτονιών, αποκρύπτονται τα στοιχεία των θανάτων ασθενών που δεν χορηγήθηκαν φάρμακα γιατί κάποιοι αμέλησαν ή εκβίασαν ή έγιναν εκτελεστές μιας νέας άτυπης γενοκτονίας, δυστυχώς παίρνει αδιανόητες διαστάσεις το φαινόμενο να ανασύρουν φαγητό από τα σκουπίδια όλο και περισσότεροι συνάνθρωποί μας.

Εγκλήματα, δολοφονίες, ληστείες, φόβος και τρόμος επεκτείνονται με ανυπολόγιστες συνέπειες με το ίδιο ζητούμενο Την Πείνα.

Δε μένει πια παρά μια μαζική επιδημία .... έτσι ώστε να έχουμε- όσοι από μας γλυτώσουν- να μιλάμε ίσως για τη μεγαλύτερη καταστροφή του ανθρώπινου είδους, που ως φαίνεται κανέναν δεν πτοεί, μιας και εκεί μέσα τα παληκάρια σφάζονται για την πολυθρόνα!

Μήπως ήρθε η ώρα να πάρει ο καθένας από μας το κουβαδάκι του και να πιάσει παραλία;