Η άτιμη η πείνα είναι υπόλογη

Έχω ζήσει αρκετές προεκλογικές εκστρατείες από τη θέση του απλού ψηφοφόρου παρατηρητή.
Αυτό το φετινό πολιτικό αλισβερίσι του δώσε- πάρε, εκατοντάδων αγχωμένων υποψηφίων, δυσκολεύομαι να το κατανοήσω. Τόσους Σωτήρες που να θέλουν να δώσουν χέρι βοήθειας σε μια χώρα που καταρρέει μέρα με τη μέρα από επιλογές, ρεμούλες και μίζες, δεν ξανάγινε. Αυτό που μου λείπει φέτος, είναι η χαρτούρα στους δρόμους και στις πλατείες με τις φωτομονταρισμένες καθώς πρέπει φάτσες τους, όλοι τους μια κοψιά. 'Εχω γελάσει πολύ με τη χάρη τους, χρόνια τώρα!

Και επειδή σκέπτομαι δυνατά, την επομένη της κρίσης, όλοι αυτοί που θα επιλεγούν – με ύφος αφ’ υψηλού θα λησμονήσουν επιλεκτικά και τα sms που μας βομβάρδισαν – αλήθεια που βρήκαν τα τηλέφωνά μας;- και τα δεκάδες γράμματα που μαζικά παραλάβαμε και πετάξαμε στους μπλε κάδους, αλλά κυρίως δεν θα θυμούνται καμιά παράγραφο από το φιλόδοξο πρόγραμμά τους, που θα μας έστρωνε το δρόμο με ροδοπέταλα.

Γιατί ρε παιδιά σκορπάτε τόσες μίζες στο δρόμο; Τόσο χρήμα, τόσες καμπάνιες, τόσο υλικό ; Το δικό μου, το δικό σου το υστέρημα, του άλλου;

Κι επειδή πάλι δυνατά το ξανασκέπτομαι και ο θάνατός σου η ζωή μου, είναι πιο επίκαιρο από ποτέ, υποψιάζομαι πως για όλα φταίει αυτή η γαμημένη πείνα …..