Ο "ρουφιάνος" Έρωτας !

………>>Κάθε φορά που τηλεφωνώ, ακούω την αγωνία του παιδιού μου. Του λέω ψέματα. Του λέω ότι είμαι σε ταξίδι και θα επιστρέψω. Κι αυτό περιμένει και κλαίει. Και κλαίει γιατί έχασε τη μάνα του και το πατέρα του. Και είναι μόλις 5 ετών, και δεν μπορώ να του εξηγήσω ότι η σχέση μου και ο γάμος μου με τον πατέρα του και η αγάπη μου γι' αυτόν, που ως κορυφαίο καρπό της είχε τον ίδιο, αποτέλεσε τον αποκλειστικό, κατά την εκτίμησή μου, λόγο για την δικαιοσύνη να με εγκλείσει στις φυλακές και να στερήσει τη μάνα του από αυτόν, αποδίδοντάς μου συμμετοχή στο έγκλημα νομιμοποίησης εσόδων από παράνομη δραστηριότητα. Και ειλικρινά τον γιό μας δεν τον ενδιαφέρει ούτε η μη νομιμότητα της κράτησής μου, ούτε η παραβίαση του τεκμηρίου της αθωότητάς μου, ούτε η παραβίαση των βασικών αρχών του δικαίου. Τον ενδιαφέρει κάτι πολύ απλό και ανθρώπινο, που ούτε φυλακίζεται ούτε αντικαθίσταται. Η στοργή, η αγκαλιά και η αγάπη της μάνας του... Τέλος, δεν γνωρίζω με ποιο τρόπο θα έπρεπε να διατυπώσω τη διαμαρτυρία μου, ούτε γνωρίζω αν η αποστολή της επιστολής μου αυτής προς Εσάς είναι ενδεδειγμένη πράξη. Όμως, έχοντας φτάσει στα όρια της απόγνωσης, θα ήθελα να θεωρήσετε ότι δεν είναι τίποτα άλλο, παρά η κραυγή μου προς τη Δικαιοσύνη, για την αντιμετώπιση της δραματικής κατάστασης που βιώνω, η κραυγή μιας μάνας που αγωνιά για ένα παιδί που ζει την πιο ευαίσθητη και κρίσιμη ηλικία του χωρίς πατέρα και χωρίς μητέρα. Ένα παιδί που κάθε μέρα αναζητά τη ζεστασιά και την αγκαλιά της μάνας του και το μόνο που βρίσκει είναι μια απέραντη και ατέρμονη μοναξιά....>>

Με ιδιαίτερη τιμή

Βασιλική Σταμάτη - Τσοχατζοπούλου
"Γυναικείες Φυλακές Κορυδαλλού"

Από την ανθρώπινη πλευρά, σας καταλαβαίνω κυρία μου, όχι μόνο γιατί σαν μητέρα βιώνετε την αγωνία του παιδιού σας, αλλά είμαστε σίγουροι πως ότι κάνατε, με ή χωρίς συγκατάθεση αν το κάνατε, το ατόπημα, τουλάχιστον περάσατε καλά μέχρι τώρα και θα σας δοθεί η ευκαιρία να ξαναπεράσετε ακόμα καλύτερα, όταν όλα αυτά θα είναι ένα μακρύ παρελθόν.

Η αλήθεια είναι ότι προς στιγμή σας λυπήθηκα κιόλας, αλλά αμέσως μετά θυμήθηκα πως και άλλες μητέρες που βρίσκονται εκεί μαζί σας προφυλακισμένες -για διαφορετικές αιτίες-η ψυχούλα τους ξέρει αν έχουν «καβάτζα» μερικές δεκάδες χιλιάδες ευρώ, να πληρώσουν τους καλύτερους νομικούς, για να αναστήσουν το τεκμήριο της αθωότητας, που πολύ πιθανόν να μην μπορέσουν να τεκμηριώσουν ποτέ!

Ο καθένας πληρώνει τις επιλογές του κυρία πρώην Υπουργού, η ζωή είναι άδικη κάποιες φορές, ή μήπως όχι;